سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

روزها و شب‌هایی طولانی در حال گذر بود و زندگی با سرعت خود در جریان. دهکده‌ی جهان، طعم رنج و مرارت و سختی‌های آدم‌های دورتر از خودت را زودتر از نزدیکانت به تو می‌رساند و پریشان‌احوالی و درماندگی خود را هر روز احساس می‌کردی که نمی‌توانی برای همنوعانت عملی شایسته و درخور انجام دهی. 

نزدیکان ناراضی، هر روز از یک چیز شکایت داشتند؛ یکی از جامعه و ظلم، یکی از کم‌کاری و ناتوانی یکی از مهمانداری، یکی از بچه‌داری، یکی از بچه نداری، یکی از کار زیاد یکی از بیکاری، یکی از کم‌خوابی یکی از پر خوابی، یکی از تأهّل، یکی از تجرّد، یکی از پیری و تنهایی، یکی از جوانی و بی‌پولی، یکی از... و هزاران ناگفته‌ی دیگر... 

کسی که باری را به پشتش می‌بندد و به دوش می‌کشد و از جایی به جای دیگر می‌برد، این واژه مانوس کردهایی است که در کوهستان‌های‌ صعب العبور زندگی می‌کنند.

ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮﮊﯾﮏ با توجه به هرم مازلو ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ‌ﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ و پایه‌ی نیازهای دیگر هستند. این نیازها مشخص و محسوس هستند و انسان در شرایط عادی نسبت به آنها آگاهی کامل دارد مانند نیاز به غذا، آشامیدن، مسکن و استراحت.

زندگی زیباست ای زیبا پسند 
زنده اندیشان به زیبایی رسند.

مثبت اندیشی (( positive thinking یکی از مباحث مورد نیاز  جامعه ی استرس‌زای کنونی است. مفاهیم منفی همواره در پیرامون ما چرخ می زنند و ناخواسته ما را تبدیل به افراد منفی نگر می کنند. بازنگری دوباره بر افکار و کنترل آنها و مثبت اندیش شدن مهارتی است که با استفاده از آن می توانیم از فضای منفی نگری دور شویم و دیگران را به سمت مثبت اندیشی سوق دهیم.

تعریف مثبت اندیشی : نگاه به امور و پدیده ها از یک زاویه مثبت ، نگرش ذهنی است که بخش روشن امور را می بیند و در نتیجه آن توانایی ها ی فرد برای رسیدن به اهداف زندگی به کار گرفته می شود.

بر اساس داستان واقعی زندگی یک زن

گاهی به دور دست ها خیره می شوم و در اوج ناباوری همه ی اتفاقات زندگیم را مرور می کنم از دوران کودکی و نوجوانی و جوانی و...زمانی که مطلع شدم این آخرین رمضان زندگیم است و فرصت محدودی  تا انتهای این راه دارم، مات و مبهوت شدم !؟ خدایا این یک خواب است زود مرا بیدار کن ؛ غافل از اینکه واقعیت سریع تر از همه چیز خود را نشان داد.

هر غروب در سکوت سرد و بی‌‌انتهای پشیمانی خویش، در جاده‌ متروک گذشته خرابه‌ها را می‌نگرم با خود می‌گویم: کاش زمان به عقب باز می‌گشت تا من دوباره، از نو خرابه‌ها را بسازم، اما غافل از اینکه زمان از دست رفته باز ناید و انتظار بی‌معناست...

غنچه با دل گرفته گفت: زندگی لب ز خنده بستن است، گوشه‌ای درون خود نشستن است. 

گل با خنده گفت: زندگی شکفتن است، با زبان سبز، راز گفتن است.